PASAPORT KAHVESİ
Kıyıda, taşın üstünde oturmuş denize bakıyor
Kimse konuşmuyor onunla ne rüzgâr ne de izmir
Gün bitiyor ve lacivert sözcükler çekiliyor susuşların ipek ağıyla
Az ötede pasaport kahvesi
- Gel, bir bardak çay içelim diyor bütün gün beklenen
Bulut suya değiyor su zamana ve yalnız çakıltaşları değil aşınmakta olan
Batık bir gemi gibi uzaklaşırken ordan yakamozlar kalıyor geride balkıyan acılar gibi
Eskiyen neydi günboyu yaşanan neydi hangi bıçağı biledi deniz
Işıklar sönüyor kıyıda ve burkulan bir yürekle çekip gidiyor bu kentten
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder