MİHALİYOS
Askere aldılar Mihaliyos' u bir gün.
Güzeldi, yiğitti, çalımla gitti,
Maris ve Panayotis' le birlikte.
"Hizaya gel" i bile öğrenemedi.
Mırıldanıp durdu hep:
" Onbaşım, "köyüme döneyim ne olur bırakın beni..."
Ertesi yıl, bir hastanede, konuşmadan göğe bakıyordu...
Dikmişti sulanan gözlerini yukarı,
sıla özlemiyle, sessizce, yalvarıyor gibi söylüyordu:
"Evime döneyim ne olur bırakın beni..."
Mihaliyos öldü bir gün.
Askerler soydular onu, bir çukura koydular
Maris ve Panayotis'le birlikte.
Toprak attılar üstüne,
ama ayaklarını dışarda bıraktılar:
Boyu pek uzundu fukaranın!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder