CAN BABADAN

HAYAL OYUNU

Ellerindi ellerimden tutan

Ellerimdi ellerinden tutan...

Bıraktığı anda ellerimiz ellerimizi

Gökyüzüne vuracaktı gölgeleri ellerimizin

Kimbilir kaç martılar halinde

Bir masada karşı karşıya

Seyrederken dudaklarını senin

Dile gelmiş ilk Türkçeydik

Henüz başlamış kül rengi bahar

Ne savaş, ne barıştık biz..

Bu dünyaya yeni gelmiş bir diyar

Manolyaya gece konmuş kumrular...

Can Yücel

LAPACI

Ne karanlık kar bu !

Ne biçim pirinç bu siyah !

Ayaklarım donuyor

İçim öyle eziliyor ki

Bir tabak lâpa olsa şimdi

Anamın hanımelleriyle pişirdiği

Akpak ve onun elleriyle sıcak

Bir tabak lâpa olsaAnamın pişirdiği

Bir tabak lâpa Lâpa ...

Olmayacak da olsa

Ne güzel dua

Can Yücel

RENGARENK

Bir yelkenli bayrağı al-

- Mor da olabilir -

- Almış yaprağına rüzgârı

Rumca bir şarkı patlatıyor

Denizin gözüne gözüne

Mubalâğa lâz oldu vre sevgilim

Aramızda bu yaz

Pontuslarını zaptetmeye birbirimizin

Selvi yeşili serenlerimize

Beğenmediysen o yeşili-

- Nefti mi? Değil. -

- Camgöbeği olabilir meselâ

Suların pöstekisinde sevişmek için

Mubalâğa yaz oldu bu yaz

İkimiz de ömrümüzün güzünde

Fuzulî´nin dediği Gedây - ı Muhteşemler

Bitkiniz tatlı - işemeden

Böyle böyle deryadil oluyor derya

Derûnumuzdaki...

Uyuyalım mı dedin vre sevgilim?

Gaflet ki, o bayrağı al yelkenliden-

- Mor da olabilir -

- Dalgalarla dalga geçen geçerken

Kucağımıza atlayan bir lâpindir

Menzilimiz Pontus değil Azrail

Ve önümüz sırf ebabil...

Lâkin o da ölecek bir gün mutlak

Bizcileyin yaşarsa bir yaz

Bunu Rabiş´in camına

Bayrağı al bir yelkenliye yaz !-

- Mor da olabilir ama-

- Rumca bir şarkı patlataraktan

Ağaran siyaha doğruSiya siya !..

İki ceset ki aşktan boğulmuş

Kasımpatları gibi patlayan kulaklarıyla

Tozlarından tuzlarından donanmalar kurulmuş

Gidiyorlar Cezayir´i fethe yeni baştan

Biri erkek biri dişiİki korsan

Güler´le Can...

İkisi de birbirinden alâİkisi de mubalâğa !

Şiirin bütün felâketine rağmen

İkisi de yaşıyorlar hâlâ ...

Böylece tekmil oluyor yavaş yavaş

Bütün bir sonbahar...

Can Yücel

SAKIZ AĞACI

O bir sakız ağacıydı, alelade;

Bir gün o yeşil sahile çıktı geldi,

O zaman bu zamandır memnun yerinden;

Seyreder bulutları, göğü, denizi.

Titreşirdi rüzgarla güneşli yaprakları;

Ömür sürdü öyle hoşnut dünyasından,

Aydınlıktan uyku tutmazdı bazı gece,

Motor sesleri duyulurdu uzaklardan.

Tanrı adın işitmedi ömründe;

İnanmadan da madem yaşanıyor diye,

Rüzgarlı bir kıyıda, sevinç içinde,

Yaşamak dururken düşünmek niye?

Anmadı geçenleri bir defa bile;

Ne uğraşır mesut olan gelecekle?

Bir avare misali, günü gününe,

O bir sakız ağacıydı, yaşadı sade.

Can Yücel