KARA PANTERLER

KARA PANTERLER

Sınıflı toplumların tarihi ezenler ile ezilenler arasındaki mücadelelerin tarihidir. Bu mücadele tarihi Ekim Devrimi gibi büyük zaferlere tanık olmakla birlikte birçok yenilgiye de tanık olmuştur. İşçi sınıfı, sadece nasıl kazanıldığını bilerek değil, neden kaybedildiğini de öğrenerek burjuvaziye karşı mücadelesini yürütmek zorundadır. Aksi takdirde, tarihte yapılmış olan hataların tekrarlanması, gelecekte ortaya çıkabilecek olan devrimci olanaklardan faydalanılamamasına da yol açacaktır. Her geçen gün daha da gericileşen kapitalist sistemin bugün geldiği aşamada, bir taraftan sınıflar arasındaki mücadele devam ederken, diğer taraftan ezilen ırkların ve ezilen ulusların mücadelesi de sürüyor. Bir yandan Kürt halkı, Filistin halkı, İrlanda halkı ve Basklılar kendilerini ezenlere karşı mücadelelerini sürdürüyor, öte yandan siyahlar yüzlerce yıldır köle olarak kullanılmaya ve ezilmeye karşı mücadele etti ve bugün bile ırkçılık belasından mağdur olmaya devam ediyorlar. ABD tarihinde de siyahların önemli mücadelelerine tanık oluyoruz. Onların özgürlük ve eşitlik mücadelesi 1960'larda yükselişe geçmekle ve kitleselleşmekle birlikte, verdikleri bu mücadele aslında yüzyıllardır sürüyor. Birçok farklı ırk ve etnik kökene sahip 'Amerikalı'nın aksine, Afrikalılar Amerika topraklarına kendi istekleriyle, 'özgürlük' aramak veya zengin olmak için gelmemişlerdir. Onlar Amerika'ya, köle tacirleri tarafından, yaşadıkları topraklardan, ailelerinden ve yaşam tarzlarından koparılarak, el ve ayaklarından zincirlenerek, iradeleri dışında ve zorla getirilmişlerdir. 15-19. yüzyıllar arasında yaklaşık 15 milyon insan Afrika'dan Amerika'ya zorla getirilerek köleleştirilmiştir. Bundan dolayı da Afrikalı-Amerikalılar, diğer etnik grupların aksine, kendilerini Amerikalı olarak değil 'siyah' olarak ifade etmişler, Amerika'ya getirildikleri tarihten itibaren, hatta bazen getirildikleri gemilerin içinde bile, kaybettikleri özgürlüğe kavuşma mücadelesi vermişlerdir. Özellikle 1730-1740 yılları arasında onlarca siyah ayaklanması yaşanmıştır. İngilizlere karşı bağımsızlık mücadelesinin verildiği 1776'daki Amerikan devriminden sonra da siyahlar için değişen bir durum söz konusu olmadı. Devrim, burjuvazinin devrimi idi ve devrimle gelen demokrasi siyahlar açısından burjuvazinin kılıçlı diktatörlüğünden başka bir şey değildi. Kara Panterlerin eski bir liderinin de dediği gibi, 'Bu gerçekten de bir Baron Devrimiydi; Afrikalıları köle olarak Amerikalıların mı, yoksa İngilizlerin mi tutacağına karar verme 'özgürlüğü' adına yapılan bir devrim.' (Mumia Ebu-Cemal, Biz Özgürlük İstiyoruz, Agora Kitaplığı, s.23) 1850 yılında çıkan Kaçak Köle Yasası (KKY), siyahların, beyazların herhangi bir ihbarı sonrasında köle olarak ele geçirilmelerini öngörüyor ve kaçan kölelerin eski sahiplerine iadesini zorunlu kılıyordu. Bu yasayla birlikte siyahlara uygulanan vahşet katmerlenerek arttı. Böylelikle siyahların önünde iki seçenek bulunuyordu: ya hiçbir şey yapmayarak köleliği kabul edeceklerdi ya da özgürlüklerini elde edebilmek için direneceklerdi. Yasanın çıkmasının ardından yüzlerce siyah tabancalar ve kamalar kuşanarak kaçmaya başladı: 'Köle olmaktansa ölmeyi tercih ederiz' diyorlardı. Bu yasanın hemen bir yıl sonrasında siyahların o güne kadarki en görkemli direnişi patlak verdi: Christiana Direnişi. Özgürlüklerini korumak için 'beyaz Adam'a karşı silahla karşı koyan siyahların bu direnişi, Amerikan İç Savaşının da habercisi olarak görülecek denli önemli sayılmaktadır. İç Savaşta (1861-1865), siyahlar kendilerine özgürlük vadeden Kuzeylilerle birlikte eski efendilerine karşı savaştılar. İç Savaşın sonrasında kölelik resmen kaldırılmış olsa da, bu durum siyahların sorunlarının çözülmesi için yeterli olmadı ve olamazdı da. Çünkü köleliğin ortadan kaldırılması ırkçılığın sona ermesi anlamına gelmiyordu. Kara Panterlerin doğuşu 1800'lü yıllar boyunca bölgesel olarak süren, birbirinden bağımsız hareket eden ve inişli çıkışlı bir seyir izleyen siyahların özgürlük hareketi, 1900'lü yılların ortalarına kadar bu seyri devam ettirdi. Birinci Emperyalist Paylaşım Savaşı sonrasında siyahların kentlileşmeye başlamaları ile, içinde bulundukları toplumsal statüleri de farklılaşmaya başladı. Bir taraftan ten renklerinden dolayı ikinci sınıf insan muamelesi görürlerken, diğer taraftan çok büyük bir toplumsal ve kültürel dönüşüm geçirerek modern çağın ücretli köleleri olan işçi sınıfının parçası konumuna yükselmeye başlamışlardı. Çok küçük bir kesim içinse, ilk kez üniversiteye girebilme şansı ortaya çıkıyordu. İkinci Emperyalist Paylaşım Savaşı sonrasında, Çin devrimi, Latin Amerika'daki devrimci hareketlerin başarıları ve ulusal kurtuluş mücadelelerinin yükselişi, ABD'de de devrimci akımların güç kazanması için bir moral motivasyon yaratmıştı. 1960'larda bütün dünyanın içinden geçtiği politik süreç göz önüne alındığında, ABD'nin de bu politik ivmeden mahrum kalamayacağı açıktı. Bir de bunun üstüne 1956'da ABD'nin Vietnam'a müdahale ederek Fransa'nın başlattığı savaşı sürdürmesi eklenirse, ABD'nin içinde bulunduğu koşullar daha iyi anlaşılabilir. Özellikle 1955 yılından itibaren, ABD'de siyah hareketi dağınıklıktan kurtulmaya ve bununla birlikte güç kazanmaya başladı. 1955 yılında Montgomery'de bir zenci kadına otobüste beyazlar tarafından hakaret edilmesi üzerine 381 gün süren bir 'otobüs boykotu' düzenlendi. Bu eylem, siyahların örgütlü olarak yaptıkları ilk eylemdi ve ABD'de geniş yankılar uyandırdı. Otobüs boykotunu düzenleyen Martin Luther King'in bu boykot sonrasında siyah hareketin önderliğine gelmesi ve 'medeni haklar hareketi', siyah hareketi politikleşme yoluna sokuyordu. Ancak King'in önderliği altında daha çok pasifist, burjuva uzlaşmacı bir politika izlenirken, 1960'ların başından itibaren Malcolm-X'in radikal söylemi ön plana çıkmaya başlayacaktı. King 'medeni haklar'dan bahsedip burjuvaziden hak talebinde bulunurken, Malcolm-X Amerika'da 'bağımsız bir Zenci Cumhuriyeti' kurulması için uğraş veriyordu. Gettolara tıkılan, işsizlik içinde kıvranan, uyuşturucu batağına saplanan milyonlarca siyah, Malcolm-X'in 'Bağımsızlık ve Özgürlük' mücadelesini destekliyordu. Siyahların 400 yıllık öfkeleri, daha radikal söylemi olan Malcolm-X'in peşinden gitmelerini sağlarken, siyah hareket burjuva düzen sınırlarını zorlamaya başlamıştı. 1964-1965 yıllarına gelindiğinde ABD'nin her tarafı kaynamaya başladı. Florida'da bir siyah kadının öldürülmesi, siyah çocukların okudukları okulların bombalanma tehditleri alması, polislerin siyah çocuklara yaptıkları baskılar ve siyahlara uygulanan şiddet, toplum içindeki gerginliğin artmasına yol açmıştı. Siyah bir sürücünün tutuklanması ve genç bir siyah kadının polise tükürmekle suçlanarak haksız yere tutuklanması fitili ateşleyen kıvılcım oldu. Asırlar boyunca ezilen, hor görülen, hayvan yerine konan siyahların beyazlara karşı öfkesi, 1965 Ağustosunda büyük bir isyana dönüşecekti. 11-16 Ağustos tarihleri arasında devam eden Watts isyanı sırasında 4 binden fazla siyah tutuklandı. Ama sonrasında isyanın bitmediği, kendi içinde geri çekilerek geliştiği anlaşılacaktı. 1966 yazında kentler yakıldı, silahlı siyah gruplar ile ABD polisi arasında büyük çatışmalar oldu. 1967 yılına gelindiğinde isyan dalgası bütün ABD'ye yayıldı. Bu tarihteki polis kayıtları, irili ufaklı 123 olayın vuku bulduğunu gösteriyor. Bu olaylar sırasında büyük bir çoğunluğu siyahlardan oluşan 83 kişi ateşli silahlarla öldürülmüştü. İşte Kara Panterler Partisi tam da bu dönemde ortaya çıktı. Daha ziyade zengin siyahların benimsediği ve desteklediği Martin Luther King'in burjuva uzlaşmacı 'Medeni Haklar' hareketi fazlası ile pasifistti. Malcolm-X'in hareketiyse siyahların yüzyıllardır süren esaretini sonlandırmak için silaha gereksinim olduğunu söyleyecek kadar radikalleşmiş, ancak Malcolm-X'in 1965'te öldürülmesinin ardından büyük bir güç kaybetmişti. Kara Panterler Partisinin ortaya çıkışı da, henüz 20'li yaşlarında olan ve Malcolm-X'in yanı sıra Lenin, Mao gibi devrimci önderlerden de etkilenen üniversite öğrencilerinden oluşmuş çevrelerin genişlemeye başladığı bu dönemde meydana geldi. Ve mücadeleci çizgisinden dolayı Malcolm-X taraftarları arasında yaygın bir popülariteye sahip oldu. Partinin liderlerinden biri ve kurucusu olan Huey Newton, beyaz liberaller ya da siyah burjuvalarla hareketin bir yere gidemeyeceğini, asıl hedefin siyah varoşlara ve kuvvete dayanan bir yoksul siyahlar hareketi olması gerektiğini söylüyordu. Partinin ortaya çıkışı ve perspektifi ABD'de siyah hareketin 1960'lara kadarki kısmı örgütsüzlükle malûldür. Kara Panterler bir hareket olarak bu dağınıklığı ve örgütsüzlüğü ortadan kaldırmak amacıyla ortaya çıkmıştı. Amaç, disiplinli, siyahları beyazların baskılarına karşı koruyabilen ve gerektiğinde silahla kendini savunabilen bir parti oluşturmaktı. The Black Panther Party for Self-Defense (BPPFSD/Öz-Savunma için Kara Panterler Partisi) 15 Ekim 1966 tarihinde kuruldu. Genç üniversite öğrencilerinin kurduğu okuma gruplarının çevresinde biriken gençlerle yol almaya başlayan BPPFSD, daha sonra Kara Panterler Partisi (KPP) adını aldı. Partinin kurucusu ve önderi olan Huey Newton'un, Mao'nun kitaplarını çoğaltarak üniversitelerde satmaya başlaması ve bu kitapların üniversitede ulaşabildiği kitleler arasında tartışmaya açılması hareketin başlangıç noktasıdır. İlk ortaya çıktığında 15 kişilik bir grup olan Kara Panterler, dört yıllık bir süreçte (1966-1969) milyonlarca kişinin haberdar olduğu, on binlerce üyeye sahip bir parti konumuna geldi. Örgüt liderleri kendilerini 'Marksist' olarak tanımlıyorlardı ve 'Marksizmin' prensiplerine bağlı olduklarını söylüyorlardı. Örgüte dahil olabilmek için herkesin Mao'nun 'Kızıl Kitap'ını okuması zorunluydu; okuma yazma bilmeyenler ise bu kitabı okumadılarsa da birkaç kez kitap üzerine yapılan tartışmalara katılmalıydılar. Önderler her ne kadar kendilerini Marksist prensiplere bağlı olarak görseler de aslında Marksist değillerdi. Küba Devrimi ve Çin Devrimini örnek alan, zaman zaman gerilla mücadelesi taktikleriyle hareket eden, mücadeleyi işçi sınıfına değil beyazların ezdiği etnik gruplara dayandıran küçük-burjuva devrimci bir önderlikti söz konusu olan. Ortaya çıkışından 1971 yılına kadar ABD'nin neredeyse her yerinde örgütlenen Kara Panterler Partisi, Malcolm-X'ten aldığı isyan ve bağımsızlık mücadelesi bayrağını daha da yükseğe kaldırdı. Parçalanmış olan siyah hareketi tek bir parti altında toplamayı büyük oranda başaran Kara Panterler, hareket güçlendikçe daha devrimci bir söyleme doğru yönelmeye başladı. Hareketin başlangıcında, beyazlar tarafından köleleştirilmenin ve sürekli ezilmenin verdiği doğal tepkinin sonucu olarak siyah milliyetçiliği ön plandayken, ilerleyen dönemlerde farklı etnik ve ırksal gruplar arasında çalışmaya yönelik bir siyaset izlendi. KPP sadece siyahlar arasında değil, Porto Rikolular, Amerikan yerlileri, Asya kökenliler ve diğer etnik gruplar arasında da popülarite sahibi olmayı başarmıştı. 1968'den itibaren ise dünyadaki ulusal kurtuluş mücadelelerine ve devrimci hareketlere destek verilmeye başlanmıştı. Vietnam savaşına gönderilen siyahlara 'ABD sizin ülkeniz değil, ABD için savaşmayın!', 'sizlere emirler veren ırkçı domuzları öldürün!' mesajları yollayan KPP, Vietnam ulusal kurtuluş hareketine de yardım amaçlı olarak asker göndermeyi teklif ediyordu. Daha sonraki dönemlerde ise, Filistin'in İsrail ile mücadelesinde Filistinli direniş örgütü El-Fetih'e destek verilecek ve El-Fetih'le yakınlaşmalar yaşanacaktı. Böylece siyah ırkın beyazlar karşısındaki ezilmişliğinin yol açtığı ırk ya da etnik temelli söylem, hareketin ilerlemesi ile birlikte yerini daha 'enternasyonal' bir ruha ve mücadeleye bırakmıştı. Burjuvazinin Kara Panterlerle mücadelesi ve çöküş Kara Panterler Partisinin ABD'de bir güç oluşturmaya başlaması ile birlikte burjuvazi kurulu düzenin bozulmasını engellemek için, bildik yöntemlere başvurmaya başladı. FBI altında oluşturulan COINTELPRO (Counter Intelligence Program ' Karşı İstihbarat Programı) aracılığı ile örgüt üyelerine yönelik baskı ve şiddet politikaları tırmandırıldı. Belgelere göre, COINTELPRO 1956-71 yılları arasında çoğunluğu Kara Panterlere yönelik olmak üzere 295 eylem düzenledi. Açığa çıkmış kesin belgeler olmasa da, Malcolm-X'in 1965'te, Martin Luther King'in 1968'de öldürülmelerinin altında FBI parmağı olduğu aşikârdır. Özellikle üst düzey yöneticilere birbirlerinin ağızlarından yazılan mektuplar aracılığı ile örgüt içinde karışıklıklara yol açılmak istenmiş, örgüt yöneticileri ve üyeleri çeşitli yöntemlerle partiden uzaklaştırılmaya çalışılmış, bazense öldürülerek ortadan kaldırılmıştır. Kara Panterlerin 'ulusal güvenliği tehdit eden' en büyük örgüt olarak görülmesi üzerine, FBI yöneticisi Hoover tarafından yönetilen operasyonlar sonucunda 1968-69 yılları arasında 14 yönetici öldürülürken, yüzlerce militan ömür boyu hapis cezalarına mahkûm edilmiştir. FBI ve CIA'in COINTELPRO aracılığıyla başlattığı gizli savaş, bir taraftan siyahları paralize ederken diğer taraftan sosyalist ve komünist parti ve örgütleri de pasifize etmiştir. 1960'lı yıllardan itibaren siyah harekete karşı kullanılan yöntemlerden biri de egemenlerin ezilenleri kontrol altında tutabilmek için uyguladığı uyuşturma taktiğidir. Siyahların yaşadıkları bölgelerde uyuşturucu kullanımı neredeyse bir salgın haline getirilip kitleler uyuşturulurken, diğer taraftan uyuşturucu ticaretini elinde bulunduran devlet muazzam kârlar etmiş ve böylece çifte kazanç sağlanmıştır. 1970'lerin başında 'yazılı olarak' siyahlara haklar tanınmakla birlikte, Kara Panterlerin yenilgisinin ardından, 1980'de Reagan ve sonrasında Bush döneminde yapılan uygulamalarla bu kazanımlar sadece sözde kalmıştır. Bugün ABD'deki siyahların toplumsal statüleri 1970'li yılların da altına düşmüştür. Kara Panterler Partisi, maruz kaldığı ağır devlet terörü altında büyük ölçüde gücünü yitirdi. Daha sonraki yıllar içinde ABD'de yaşayan diğer etnik grupları da çevresinde barındırmaya başlamasına rağmen eski gücüne bir daha kavuşamadı. Böylece 60'lar ve 70'lerin başlarındaki devrimci kabarışla birlikte doğan tüm devrimci örgütlenmeler gibi, o da, dalganın geri çekilmesiyle birlikte zayıfladı. Ancak yine de siyah varoş gençliği içinde bir efsane olarak yaşamayı sürdürdü. KPP'nin akıbeti, yeterince sağlam bir örgütlülük olmadıkça, en demokratik geçinen burjuva devletlerin bile devrimci örgütlenmelere karşı neler yapabileceklerini göstermektedir. Geçerken belirtelim ki, bu örnek aynı zamanda burjuva demokrasisini ve legalizmi yücelten sol liberallerin, aslında bile bile lades dediklerini de göstermektedir. Siyahların, sarı ırkın, beyaz ırkın, bütün ezilen ulusların; kısacası bütün bir insanlığın gerçek kurtuluşunun söz konusu olabileceği yegâne sistem olan sosyalizm, bugün her zamankinden daha gerekli bir hale gelmiştir. Bütün ülkelerin işçilerinin ve ezilenlerinin birlikteliği bu bezirgân saltanatına eninde sonunda son verecektir. Sınıfsız, sömürüsüz, insanın insan olduğu için değer gördüğü ve savaşların olmadığı tek toplum sosyalizmdir. Bugün siyahların yaşadıkları ırk ayrımcılığı sorunlarını aşabilmek için de proleter temelli devrimci bir örgütlenmeye gerek var. Yoksul siyah proleterlerin kurtuluşu, ancak ırk ayrımcılığına karşı mücadeleyi sağlıklı biçimde proleter devrim bağlamına oturtacak ve ABD'deki diğer işçi sınıfı kesimleriyle ortak örgütlenmeyi başaracak bir mücadeleyle mümkün olabilir. İnanıyoruz ki buna öncülük edecek enternasyonalist komünist bir örgütlenme elbet bir gün ABD toprağında da kurulacaktır.

KARA PANTERLER:

MALCOLM X'İN İZİNDE MARKSİST HAREKET Yıllarca sabretmiş bir halk düşünün. Bir toprak düşünün kalbi sökülmüş. Asırlar süren bir tecavüze sesini çıkarmamış, ciğerleri sökülmüş bir halk! Daima sabreden, daima boyun eğen, topraklarından/damarlarından koparılan canlar düşünün. Artık yaşamak için neden bulmakta zorlanan kardeşlerinden, anasından, babasından koparılmış insanlar. Dilini bilmediği, havasını solumadığı bir yerde hayvanlara dahi edilmeyen zulümlere maruz kalan insanları.Sürgün bir yaşamın evlatlarından bahsediyoruz; siyahlardan. Evet siyah, yüzü katran karası beyazların karşısında gün gibi parlayan bir siyah. Ne kadar bastırılsa da bir yerlerinde yatar insanın,“Kanına çakıllar karıştırır” isyan. Yıllarca acıyla süren bir yaşamda, ekilen öfke tohumları isyan fidesini vermiş ve en doğal haklar utanç verici yıllardan sonra elde edilmiş.Zafere giden yolda hiçbir şey ama hiçbir şey kolay elde edilmemiştir; özgürlüğün her zerresi için ağır bedeller verilmiştir. Kazanılan hakların ardından zulümler bitmemiş elbette. Bu zaferlerin karşısında ağızlarından salyalar akıtan hayvanlar, boş durmamış ve hakları için mücadele edenlere ambargo uygulamış, ailelerini öldürmüş, evlerini ve iş yerlerini kundaklamıştır. Bu halka çektiren azap, oldukça eski olmasına rağmen ne yazık ki renkli fotoğrafların çekilebildiği ‘modern zamanlar’a değin devam etmiştir. Siyahların toplu taşıma araçlarında, işte, sinemada, vergisini öderken kuyrukta beyazlardan ayrı tutulduğu zamanlar, tozlu tarih sayfalarında yer almıyor maalesef. Ve bu acı dolu dönemleri incelerken neredeyse insanoğlunun henüz yeni yeni evrimini tamamlamaya başladığına inanacağız.

SABRIN TANIMI

Siyahî boksör Rubin Carter’ın yaşam öyküsünün anlatıldığı “Hurricane” adlı filmde Carter’ı neredeyse yaşamı boyunca takip eden ve onu hapse tıkmak isteyen hastalıklı bir polis karakterini izliyoruz. En ufak bir falsosunda Carter’ı içeri tıkmak isteyen iğrenç bir adam. Siyahların çok uzun yıllar önce ya da bundan bir 50 yıl önceki yaşadıklarını öğrendiğimizde bir sinema filminde oldukça karikatür duran bu adamın karikatür falan değil yakın çekim bir fotoğraf olduğunu anlıyoruz. Ama takatleri olmadığından ama ekmek paralarından ya da ailelerine bir zarar gelmesinden korktuklarından hep boyun eğmişlerdir zulümlere. Zulümlere karşı birkaç şekilde yanıt verilebilir; zoraki boyun eğerek, sorunlar halledilene kadar zalimlere ‘sabır ve hoşgörüyle’ yaklaşarak ve baş kaldırarak. Siyah hareketinde boyun eğme, sadece ekmeğinin peşinde olan, karnını doyurmak isteyen ve bizzat ‘devlet’ eliyle uyuşturucu bağlımsı yapılan siyahlarda görülen bir durum. Sabır, neredeyse tüm siyahların tarih boyunca sahip oldukları, daha doğrusu sahip olmak zorunda oldukları bir meziyet. Fakat bir eylem olarak bahsedecek olursak burada Martin Luther King’in adını anmamız şart. Siyahların tarih saflarında ismi altın harflerle yazılı olan Martin Luther King, sabır kelimesinin tanımını yeniden yapmış ve sınırlarını yeniden çizmiştir. Çoğu zaman pasifist tavrı nedeniyle eleştirilen King, özgürlüğe giden yolda Gandi’yi kendisine rehber edinmiş ve öfkesi taşan halkını “Biraz daha, biraz daha bekleyin, biraz daha sabır; yolun bitmesine çok az kaldı.” diye sürekli telkin etmiştir.

BİR BAŞKA HAREKET Bir hareket kalıyor geriye; başkaldırı. Bu hareket ilk başlarda beyazlara karşı ‘beyaz şeytan’ şeklindeki bir nefretten oluşuyorken daha sonra sistemli bir harekete ve kontrollü bir öfkeye dönüşmüştür. Malcolm X, bu hareketin öncülerinden. Gençlik yıllarındaki karşı-ırkçı tutumu Mekke’yi ziyareti sonrasında değişmiş ve Malcolm, bambaşka bir tavır içerisine girmiştir. Kâbe’nin etrafında, beyaz, sarı renkteki tenlerin yan yana, el ele olduğunu görünce afallamış, diğer insanlarla arasındaki ‘renk farkı’nın ve bu faklılık üzerinden yürütülen ayrımcılığın muhasebesini bir kez daha yapmıştır. Beyazlara karşı olan tavrı, yaşadığı ve gördükleriyle beraber değişmiş ve bir yeni bir manifestoya dönüşmüştür. Elbette sömürülen siyahların ve diğer ezilen halkların hakları konusunda daha şiddetlenen bir manifesto.BİZ DİLENCİ DEĞİLİZ BAYIMPolitikacılar bu insanların acılarını hep görmezden geldi, Amerikan halkı ise özgürlük yürüyüşleri ve protestolarının ardından böyle bir şeyden yeni haberdar oluyormuş gibi olayları televizyonlardan çekirdek çitleyerek izliyordu. Şimdilerde, o çok korktukları Ortadoğu’ya bakar gibi baktılar televizyon ekranlarına. Gerçekten siyahlarla beraber olan beyazlar olmadı değil fakat iş politikacılara gerince bir duraksama yaşanıyordu. Siyahların yanında duran bürokratlar, bakanlar vardı ve pek azı samimiydi. Durumları dilenciye tüm para uzatıp paranın 10’da birini kesmesini isteyen, daha doğrusu asıl niyeti para bozdurmak olan ‘hayırsever’in durumu gibiydi. Seçim döneminde siyahların da oyunu almak fakat bir yandan ırkçı beyazların da gönlünü hoş etmek isteyen politikacılar.. İşte bazı siyahlar eylemlerin cami önünde dilenmek gibi olduğunu söyleyip kendilerine uzatılan ‘özgürlük bozuklukları’nı ellerinin tersiyle ittiler. Çünkü o ‘tüm para’ da kendilerini de hakkı olduklarını düşünüyorlardı. İşte bir lütufmuş gibi verilen parayı iten adamlar Malcolm X ve onun izinden giden Kara Panterler’di.

ALL THE POWER TO THE PEOPLE(TÜM İKTİDAR HALKA) Kara Panterler, dünyadaki öğrenci ve işçi hareketlerinden etkilenen bir grup gencin kurduğu, ABD tarihinin en çok ses getirmiş Marksist oluşumlarından biri. Kara Panterler, Martin Luther King’in zengin siyahların benimsediği ve burjuvalarla anlaştığını söylüyor ve asıl olanın varoşlara ve şiddete dayanan bir yoksul siyahlar hareketi olması gerektiğini ifade ediyorlardı. Özgürlük yürüyüşlerinde ve isyan hareketlerinde binlerce siyahın tutuklanması, siyahları örgütleyen liderlerin ‘hızlı araba sürmek gibi’ bahanelerle gözaltına alınması canlarına tak eden Panterler, Malcolm X’i, Lenin’i, Mao’yu, Che’yi, Franz Fanon’u izleyerek dişlerini göstermeye başladılar. Malcolm’ın ‘kısasa kısas’ deyip siyahların canına kasteden katillere karşı silahlı mücadelenin gerekli olduğunu dile getirmesi, varoşlardaki yaşamın iyileştirilmesi gerekliliği ve yoksul siyahların artık güneşi görme zamanının geldiğini söylemesi Kara Panterler’e ilham vermiştir. Küçük bir grupken ülkenin neredeyse her tarafına yayılan, örgütlenen, güçlenen Kara Panterler, ABD’deki diğer komünist partilerden farklı bir yerde duruyordu; çünkü diğer örgütlenmelerde silahlı bir mücadele söz konusu değildi. Bu durum elbette çok sayıda siyahın ırkçı beyazlar tarafından ya da polis tarafından tartaklanması, işkence görmesi ve öldürülmesinden kaynaklanıyordu. Gücünü tamamen halktan alan hareket, yoksul siyahların haklarının elde edilmesini savunmanın yanı sıra diğer ezilen halkların yanında olduklarını ifade ediyorlardı. Sorun, bir siyah sorunundan da öteydi. Sorun, ABD’nin damarlarında dolaşan emperyalist kandı. Mücadele, beyaz liberaller ya da siyah burjuvalarla yürüyemezdi ve bu adamlar o topraklarda paylarına düşeni istiyorlardı. Kara Panterler ekibinden Mumia Ebu-Cemal ’in , Türkiye’de de yayınlanan “We Want Freedom - A Life in the Black Panther Party” (B iz Özgürlük İstiyoruz/ Agora Kitaplığı ) kitabının arka kapağında şöyle yazıyor:Geçmişi asırlara dayanan Siyah direniş hareketinde iki eğilim vardır. Birincisi, sahibi hastalandığında, “neyin var efendi, hasta mıyız?” diye soran ‘ev kölesi’ tavrının tipik bir örneği olan ve Martin Luther King, Jr.’da simgelenen ‘medeni haklar’ modeli; ikincisi, sahibi yatağa düştüğünde, efendisi bir an önce ölsün diye dua eden ‘tarla kölesi’ tavrını benimseyen ve Malcolm X’in çizgisinde somutlanan derin direniş hareketi. Mesele bir sınıf meselesiydi ve buna yoğunlaşılmalıydı. Özgürlüklerini dilenmek değil söke söke almak istiyorlardı. Fakat Martin Luther King başta olmak üzere Kara Panterler’in siyahlara faydadan çok zarar verdiği düşünenler olmuştur. Bugün de ABD’nin tarih kitaplarında görülen mütebessim King fotoğraflarının yanında asık suratlı Kara Panterler’in fotoğrafları vardır. “Tüm beyazlara ölüm” gibi bir Klu Klux Klan mantığından uzak fakat canlarına kastedildiğinde gerekli cevabı verecek kadar başı dik, ezilmeyen insanlardı Panterler. Ve elbette asla muhalefet istemeyen emperyalist diktatörler, fakir insanların umutlarını yok etmek için ellerinden geleni ardına koymamış ve FBI, partinin önde gelenlerini gerek birbirine kışkırtarak gerek çeşitli bahanelerle tutuklayarak saf dışı bırakmıştır.

KARA PANTERLERİN ON NOKTA VURUŞU

1] Özgürlük İstiyoruz. Siyah insanların ve ezilmiş halkların kendi kaderlerini belirlemelerini istiyoruz.

2] İnsanlarımız için tam iş istiyoruz

3] Kapitalistlerin siyah insanlara ve ezilen halklara yaptığı soyguna dur demek istiyoruz.

4] İnsanoğlunun sığınması için makul tatmin edici bir iskân istiyoruz.

5] İnsanlarımız için, itibarını kaybetmiş Amerikan toplumunun gerçek doğasını ortaya çıkaracak makul bir eğitim istiyoruz. Bize gerçek tarihimizi anlatacak ve günümüz toplumundaki rolümüzü öğretecek bir eğitim istiyoruz.

6] Tüm siyahlar ve ezilmiş halklar için tamamen ücretsiz bir sağlık hizmeti istiyoruz.

7] Siyahlara, diğer renklerden insanlara, Amerika’daki ezilmiş halklara uygulanan polis vahşetinin ve katlinin hemen sona erdirilmesini istiyoruz.

8] Tüm nedensiz savaşlara acil bir son istiyoruz.

9] Amerika Birleşik Devletleri hapishane ve tutukevlerinde tutulan tüm siyah ve ezilen halklar için özgürlük istiyoruz.

10] Toprak, istiyoruz, barınak, eğitim, giyecek, adalet, barış ve modern teknolojinin toplumsal kontrolünü istiyoruz.

DİKKAT EDİLECEK 8 NOKTA

1] Kibar konuş. 2] Aldığın şeyi cömertçe öde.

3] Ödünç aldığın şeyleri geri ver.

4] Zarar verdiğin her şeyi öde.

5] İnsanlara vurma ve küfretme.

6] Fakirlerin ve mazlumların mallarına ya da ürünlerine zarar verme.

7] Kadınların özgürlüklerini alma.

8] Aldığın esirlere kötü davranma. 3DİSİPLİN KURALI

1] Hareketlerinle kurallara itaat et.

2] Bir fakirden ve mazlumdan bir tek iğne, bir tek ip parçası alma.

3] Düşman saldırılarından kalan tüm ganimetleri al.